Zijn we niet allemaal zoekende?

Lieve lezer,

Ik heb (of ben?) een zoekende en nieuwsgierige ziel. Inmiddels kan ik mij steeds wat beter neerleggen daarbij, dat ik een zoeker ben. Ik zie het terugkomen in mijn werk en in mijn kunst. Ik zoek woorden en beelden en reik naar wat zich van binnen laat voelen. Als die woorden of beelden raken, ervaar ik een gevoel van voldoening. Of thuiskomen. Ik ben een zoeker die af en toe vind. Of misschien word ik wel gevonden? 

In het laatste zonlicht
laat ik mijn hoofd hangen
open mijn handen
en buig me voorover
als in een gebed.
En in mijn vallen
ben Jij daar
streelt mijn aarzelingen
laat mij mens zijn.
En als
zachtheid een kleur zou hebben
zo baad ik in genadig licht
zo komt iets wat onzegbaar is
dichtbij
en
vult mij met de woorden:
het komt goed.
Oh, hoe graag ik wilde weten hoe dit moet
dit leven
is het niet meer dan dit:
een simpel
hier ben ik
met al mijn wonden en mijn breuken
mijn ongemak en mijn verdriet.
Zo te liggen in dit alles
in alles gezien te zijn
Hart open en
opnieuw geboren worden
met ogen open.
Gekend te zijn
in alle onvolkomenheden
en alle beurse plekken.
Niets meer te verbergen
en in dat moment
Vrij

Misschien zijn we allemaal wel zoekers die gevonden willen worden? 

Warme groet, Marije

ps: Nog meer moois: 
- Ik lees het boekje "Stilte is iets levends". Het gaat over mediteren, maar het is als geen enkel ander boek wat ik daarover gelezen heb. Het is prachtig poëtisch, geschreven door de Italiaanse schrijver en dichter Chandra Livia Candiani. Echt een aanrader! 
- En hierbij zomaar een mooi nummer https://open.spotify.com/track/4LY7VZhDLlRpsUlBIOZ7Ew?si=d9cbad68b3714121 van de gebroeders Gutiérrez. Omdat ik geloof dat het, in alle ingewikkeldheid van het leven, ook heel belangrijk is om elke dag iets van schoonheid te zien, te horen en te delen