Als in een gebed

In het laatste zonlicht

laat ik mijn hoofd hangen

open mijn handen

en buig me voorover

als in een gebed.

En in mijn vallen

ben Jij daar

streelt mijn aarzelingen

laat mij mens zijn.

En als

zachtheid een kleur zou hebben

zo baad ik in genadig licht

zo komt iets wat onzegbaar is

dichtbij

en

vult mij met de woorden:

het komt goed.

Oh, hoe graag ik wilde weten hoe dit moet

dit leven

is het niet meer dan dit:

een simpel

hier ben ik

met al mijn wonden en mijn breuken

mijn ongemak en mijn verdriet.

Zo te liggen in dit alles

in alles gezien te zijn

Hart open en

opnieuw geboren worden

met ogen open.

Gekend te zijn

in alle onvolkomenheden

en alle beurse plekken.

Niets meer te verbergen

en in dat moment

Vrij